Het juiste insigne op de juiste plaats

De tijden veranderen snel. Hoe lang het al geleden is dat welpen en verkenners er uit zagen als op dezeplaatjes? De fusie vond plaats in 1973.

Scouting Nederland haalde in 1973 aardig de bezem door de voorraad rang- en vaardigheidsinsignes, maar toch bleven er nog verrassend veel zaken gebaseerd op de tradities van vroeger. Onverwoestbaar is de groepsdas. Er is zowel voor als na de fusie geëxperimenteerd met stopdassen en bolo-ties, maar dat is nooit wat geworden. De hoed werd ooit vervangen door een baret (bij de NPV al in 1957), maar nu is het wat hoofddeksels betreft vrijheid blijheid. Een zwarte baret, een klassieke, breedgerande hoed, een feestelijke baseballcap - ter ere van de Wereld Jamboree (bijvoorbeeld) - of helemaal niets, de keus is aan jou.

 

IJzersterk zijn ook de welpenpetjes. Je houdt het toch niet voor mogelijk dat een jongen nu een antiek groen petje met gele biezen accepteert, een model dat je uitsluitend op achtergebleven Engelse kostscholen nog aantreft? Vooral als je bij de Bevers een veel modernere baseballcap gewend was. Petje af voor deze jeugdige broeders. Of de pet/ das combinatie van de Esta's het redt, valt nog te bezien. Weet je trouwens dat het wolvenkopje voor op/voorop de pet het insigne met de meeste dienstjaren is in Nederland? Het is al sinds 1920 in gebruik en nog steeds leverbaar.

De illustraties hier zijn in werkelijkheid twee prentbriefkaarten uit de jaren '50. Ze gaven aan hoe je een correct uniform draagt.